Stepan HORECZYJ

Stepan HorechyiZ usposobienia jestem optymistą. I choćby było ciężko, nigdy nie upadam na duchu.

Urodził się 4 czerwca 1929 r. w m. Rawa-Ruska (obecnie rejon żółkiewski, obwód lwowski). Anastasija i Mychajło Horeczyjowie mieli troje dzieci. Stepan był najmłodszy. Ojciec pracował jako pomocnik maszynisty parowozu, matka zajmowała się gospodarstwem domowym. Horeczyjowie brali aktywny udział w działalności towarzystwa „Proswita”, a matka Anastasija była jeszcze również członkinią kobiecej organizacji „Sojuz ukrajinok”. W latach 1936-1939 Stepan uczęszczał do polskiej szkoły podstawowej. W roku 1939 ponownie poszedł do drugiej klasy szkoły radzieckiej, gdzie uczył się do 1941 r. Od 1943 roku brał prywatne lekcje u nauczyciela Pawły Biłyka, przez rok kontynuował naukę w ósmej klasie radzieckiej szkoły średniej, którą ukończył w 1947 r.

Tegoż roku pracował jako kasjer w kasie biletowej na dworcu kolejowym, gdzie poznał kolejarzy związanymi z podziemiem OUN. W 1948 r. nadzorcą ogólnego wydziału rajwykonkomu i jednocześnie współpracował z OUN. Odpowiadał za dystrybucję „samwydawu” [broszura prasy podziemnej], bofonów [rodzaj weksli rozdawanych ludności ukraińskiej przez OUN i UPA jako pokwitowanie za oddanie kontyngentu]. 23 kwietnia 1949 r. został aresztowany. Podczas śledztwa przebywał kilka miesięcy w lwowskich więzieniach na ul. Sudowej i na „Brygidkach”. 28 czerwca 1949 r. skazany z art. 20, 54-1 „a” („współpraca i związek z OUN”, „zdrada Ojczyzny”) kodeksu karnego USRR na 25 lat pozbawienia wolności. W październiku 1939 roku został wysłany z lwowskiego więzienia tranzytowego nr 25 do obozów GUŁAG-u. Karę odbywał w obozach pracy Kengiru, Spaska, Aktasu, Karabasu, Sarania (obecnie Kazachstan), Norylska (obecnie Rosja). Nieraz siedział w izolatkach i obozowych więzieniach. Brał udział w powstaniu norylskim więźniów 1953 r. Później przebywał w poprawczych obozach pracy „Juwiłejnyj” i „Chołodnyj” (obecnie obwód magadański, Rosja).

Został zwolniony 22 września 1955 r., po czym powrócił do domu. W 1956 r. ożenił się z Zynowią-Iwanną Otczak. Tegoż roku rodzina przeprowadziła się do m. Żydaczowa w obwodzie lwowskim. Urodziło im się dwoje dzieci: córka Marija i syn Jurij. Od 1956 r. Stepan pracował jako elektryk w żydaczowskim kombinacie tekturowo-papierniczym, później – jako starszy majster. W latach 1958-1967 studiował zaocznie na Politechnice Lwowskiej, zdobył dyplom  inżyniera-elektryka. W 1984 r. Horeczyjowie przeprowadzili się do Lwowa, gdzie Stepan pracował jako inżynier w przedsiębiorstwie „Lwiwśki miśki ełektryczni mereżi”.

W latach 1998-2003 objął przewodnictwo towarzystwa „Proswita” w halickim rejonie Lwowa. Brał udział w działalności lwowskich organizacji Związek więźniów politycznych Ukrainy i Bractwa OUN-UPA. Mieszka we Lwowie.

Opracowała Ludmyła Łewczeniuk

Attachments

Spelling error report

The following text will be sent to our editors: